Çocuğun dili oyundur. Oyun çocuğun cümleleri, oyuncaklar ise kelimeleridir.
Oyun, çocukların kendilerini ifade ettiği evrensel bir araçtır.
Oyun, somut ve soyut arasında ki köprüdür.
Oyun, çocuğun deneyimini organize etme girişimidir. Aynı zamanda onun dünyasının mantığını oluşturur ve çocuk için kişisel bir anlam taşır; bu nedenle, çocuk yönetimli oyun, danışmana (ya da ebeveyne, ya da öğretmene) çocuğun algılarını ve ihtiyaçlarını görüp anlayabileceği bir ortam sağlar.
Oyun, çocuğun deneyimleri üzerinde kontrol ve ustalık duygusu kazanması için olanak sağlar.
Oyun, çocuğun yönetilemezleri yönetebilir yapmasına izin verir.
İyi planlanmış, güvenli ve besleyici bir oyun alanı, çocuğa minimum sınırlar ve maksimum ifade özgürlüğü (dağınık oyun için izin) ve öngörebilmesi teşvik sağlar.
Terapist, çocukla içtenlikle ilgilidir ve sıcak, önemseyici bir ilişki kurar.
Terapist, çocuğu koşulsuz kabullenir ve herhangi bir şekilde farklı olmasını istemez.
Terapist, ilişkide güvenliği ve serbestliği sağlar ki çocuk keşfetme ve kendini eksik ifade etme özgürlüğünü hisseder.
Terapist, çocuğun hislerine karşı daima hassastır ve çocuğun kendini anlamasını sağlayacağı şekilde bu hisleri yansıtır.
Oyun terapisi ile çocuk duygularını kolaylıkla ifade eder, kendine güven duygusu gelişir ve duygusal yeterliliğin değeri artar. Çocuğun yerinde ve uygun davranışlar sergilemesini sağlar. İnsanlar ve akranlar arasında ki iletişimi sağlıklı bir şekilde kurmasını sağlar.
Çocukların duygu ve düşüncelerini ifade etmelerine zihinsel, fiziksel düşüncelerini geliştirmelerine yardımcı olur.
Peki kimlere ve hangi durumlarda uygulanır?